08.05.2012
Με τον κόσμο πολιτικό πρωταγωνιστή, μπορούμε να ολοκληρώσουμε την ανατροπή
(προδημοσίευση του άρθρου που θα κυκλοφορήσει με την «Εργατική Αριστερά» Νο 267)
Στις εκλογές της 6ης Μάη επιβεβαιώθηκε ο κεντρικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, το σύνθημα: Ανατροπή στην Ελλάδα – Μήνυμα στην Ευρώπη.
Το αποτέλεσμα είναι, καταρχήν, ανατροπή.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα-πυλώνες του Μνημονίου 2 και της κυβέρνησης Παπαδήμου, μαυρίστηκαν από τον κόσμο. Μαζί τους καταποντίστηκε, μένοντας εκτός βουλής, και ο ακροδεξιός εταίρος της τρικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης, το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη.
Η ΝΔ –που κατά τον Αντ. Σαμαρά έβαζε ως στόχο την αυτοδυναμία– έχασε 1,1 εκατ. ψήφους, ή 15% του εκλογικού σώματος από την επίδοσή της το 2009, που ήταν ιστορικό χαμηλό όριο και είχε χαρακτηριστεί ως «Βατερλό» του Κ. Καραμανλή.
Το ΠΑΣΟΚ –που κατά τον Ευ. Βενιζέλο ήλπιζε και για την πρώτη θέση– έχασε 2,2 εκατ. Ψήφους, πέφτοντας στο 13,18% από το 43,92% και καταλήγοντας στην τρίτη θέση, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βασικό «εργαλείο», με το οποίο εκφράστηκε αυτή η μαζική στροφή του κόσμου προς τα αριστερά, ήταν το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Που εκτινάχθηκε από το 4,6% και τις 315.000 ψήφους του 2009 στο 16,8% και το 1,1 εκατ. ψήφους το 2012. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιβραβεύτηκε για τη ριζοσπαστική-αριστερή πολιτική του (καθαρό Όχι στο μνημόνιο και στη δανειακή σύμβαση, στοχοποίηση των τραπεζών, απαίτηση φορολόγησης των πλουσίων κ.λπ). Επιβραβεύτηκε για την ενωτική πολιτική του, στρέφοντας τα πυρά κατά των πραγματικών αντιπάλων και αποφεύγοντας τις «εμφύλιες» συγκρούσεις με ...
την άλλη Αριστερά. Επιβραβεύτηκε –κυρίως– γιατί σήκωσε το γάντι απέναντι στην πρόκληση των Σαμαρά και Βενιζέλου, μίλησε για την ανάγκη κυβερνητικής ανατροπής εδώ και τώρα και πρότεινε σταθερά τη λύση της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Το ΚΚΕ έμεινε ουσιαστικά στάσιμο. Από τις 517.249 ψήφους του 2009, έφτασε στις 536.072 ψήφους το 2012. Η «αύξηση» αυτή είναι αμελητέα, μέσα σε μια περίοδο μεγάλων αγώνων και μαζικής στροφής προς τα αριστερά. Η κάλπη της 6ης Μάη είχε «μήνυμα» και προς την ηγεσία του ΚΚΕ: Που προτίμησε να συγκεντρώσει τα πυρά της κατά του ΣΥΡΙΖΑ και –κυρίως– προτίμησε να προπαγανδίζει μέσα στον κόσμο ότι κάθε προσπάθεια να αλλάξει σήμερα –και όχι στο μέλλον της «λαϊκής εξουσίας»– τη ζωή του ήταν μια επικίνδυνη αυταπάτη…
Περιορισμένη είναι, επίσης, η επίδοση των φίλων μας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Από τις 24.687 ψήφους (0,36%) του 2009 έφτασαν στις 75.439 (1,19%) το 2012. Μέσα στις συνθήκες των διαρκών αγώνων και της ριζοσπαστικοποίησης, η άκρα Αριστερά απέτυχε να πραγματοποιήσει «άλμα» επιρροής και πολιτικού ρόλου. Απέτυχε να κάνει αυτό που έκαναν οι νεοναζί «ριζοσπάστες» στο χώρο της Δεξιάς.
Το μελανό στοιχείο των εκλογών είναι το άλμα των χιτλερικών της Χρυσής Αυγής, που συγκέντρωσαν 440.000 ψήφους (6,97%). Η συμμορία αυτή –που παρουσιάζεται ως «αντιμνημονιακή», ενώ ήταν είναι και θα είναι ένα πιστότατο μαντρόσκυλο του καθεστώτος– αποκτά δυνατότητες (και πόρους) πολιτικού κόμματος και γίνεται σοβαρότερη απειλή για τους μετανάστες, για την Αριστερά, για το εργατικό κίνημα. Η αντιμετώπισή τους γίνεται ένα από τα βασικά καθήκοντα του κινήματος και της Αριστεράς και θα πρέπει να είναι μια προσπάθεια συνειδητή, οργανωμένη και επίμονη (βλ. σελ. 16).
Συνολικά τα αποτελέσματα είναι γροθιά για το σύστημα. Προκαλούν μια πρωτοφανή παράλυση στους πολιτικούς διαχειριστές των «από πάνω»– την ώρα μάλιστα που η εντεινόμενη διεθνής οικονομική κρίση απαιτεί από αυτούς αποφασιστικότητα και ταχύτητα στις αντιμεταρρυθμίσεις– ενώ αυξάνουν τις δυνατότητες αντίστασης των «από κάτω», ανοίγοντας μάλιστα τις δυνατότητες συνολικότερων ανατροπών, αφού το σύνθημα για κυβέρνηση της Αριστεράς απέκτησε την υποστήριξη ενός καθοριστικού τμήματος της κοινωνίας.
Το στοιχείο αυτό δεν μπορεί να υποβαθμιστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται ως 1ο κόμμα στους εργαζόμενους τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα, 1ο κόμμα στους ανέργους, 1ο κόμμα στις ηλικίες 18 ως 34 και 35 ως 54 ετών, 1ο κόμμα στις εργατογειτονιές της Β’ Αθήνας και της Β’ Πειραιά…
Το αποτέλεσμα αυτό είναι «μήνυμα» στην Ευρώπη. Μήνυμα όχι απομονωμένο, όπως έδειξαν οι εκλογές στη Γαλλία (βλ. σελ. 12). Οι ευρωηγεσίες αντέδρασαν αντιφατικά. Από τη μια τρομοκρατούν, ελπίζοντας να ελέγξουν τις μετεκλογικές εξελίξεις, απειλώντας με «χάος», αν δεν τηρηθούν οι «δεσμεύσεις» που ανέλαβαν με τις υπογραφές τους οι Σαμαράς-Βενιζέλος. Από την άλλη ελίσσονται, επιχειρώντας να κρατήσουν ανοιχτό έναν κάποιο «διάλογο», δηλώνοντας ότι θα συζητούσαν ίσως μια κάποια «προσαρμογή» του μνημονίου (π.χ. 3ετή αντί για 2ετή προγραμματισμό των μέτρων) και ένα νέο «μίγμα» πολιτικής που θα συνδυάζει τη λιτότητα με κάποιες υποσχέσεις «ανάπτυξης».
Στην πραγματικότητα οι Μέρκελ-Σόιμπλε είναι πανικόβλητοι, γιατί διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα μπορεί πράγματι να γίνει ο «αδύναμος κρίκος» στην ευρωπαϊκή αλυσίδα των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας. Και σε αυτή την προοπτική θα πρέπει να παραμείνει προσηλωμένη η Αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το αποτέλεσμα της 6ης Μάη δεν προέκυψε τυχαία. Την ανατροπή έφερε το μακρύ κύμα αγώνων, με κέντρο τις μεγάλες απεργίες, τις σκληρές διαδηλώσεις, τις πλατείες… Την ανατροπή έφερε η συσσωρευμένη πολιτική εμπειρία του κόσμου, από το Δεκέμβρη του 2008 μέχρι το Σύνταγμα του 2012. Όμως ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ στην αποκρυστάλλωση και στην τελική πολιτική έκφραση αυτής της δυναμικής δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποτιμηθεί.
Οι καθεστωτικές δυνάμεις επιχειρούν ήδη να αντιστρέψουν ή να θρυμματίσουν αυτή τη δυναμική, με την απειλή της «ακυβερνησίας» και τις προτάσεις για κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σωστά αντιστέκεται και πρέπει να αντισταθεί μέχρι τέλους. Το μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων μόνο μέσα από το δρόμο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Που θα καταργήσει τα μνημόνια και θα ακυρώσει τη δανειακή σύμβαση, ως πρώτο βήμα για την επιβολή ενός προγράμματος επείγουσας κοινωνικής ανάγκης, με «λέξεις κλειδιά» τους μισθούς, τις συντάξεις, τα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία, την οργανωμένη αλληλεγγύη προς τους ανέργους. Που για να διασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους για αυτές τις κοινωνικές «παροχές» θα κηρύξει τη στάση πληρωμών προς τους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους, θα εθνικοποιήσει τις τράπεζες και θα φορολογήσει τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους…
Τα κόμματα του δικομματισμού θα βυθιστούν αναπόφευκτα σε μεγαλύτερη κρίση. Στη ΝΔ ακούγονται ήδη οι φωνές για καρατόμηση του Σαμαρά. Στο ΠΑΣΟΚ ο ίδιος ο Πάγκαλος θέτει ως ερώτημα το αν αξίζει τον κόπο να συνεχίσει να υπάρχει ένα τέτοιο κόμμα.
Αυτό το σάπιο σύστημα η Αριστερά θα μπορούσε να το τραντάξει συθέμελα. Η ηγεσία του ΚΚΕ, επιμένοντας να κάθεται διακριτικά στη γωνία, αναλαμβάνει ιστορικές ευθύνες, λειτουργώντας ως σανίδα σωτηρίας για τους Σαμαρά-Βενιζέλο. Αν αυτή η στάση συνεχιστεί, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται μια νέα εκλογική αναμέτρηση.
Σε αυτή την προοπτική θα επαναλάβουμε την έκκληση για ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς, τόσο στους αγώνες όσο και στις πολιτικές-εκλογικές αναμετρήσεις, προς όλες τις δυνάμεις και ιδιαίτερα προς τους συντρόφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Με αυτές τις σκέψεις η ΔΕΑ συμμετείχε στη μάχη του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα είναι περήφανη για τις επιλογές της. Χαιρετίζουμε και ευχαριστούμε όλους και όλες τους συντρόφους και συντρόφισσες που μας τίμησαν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και δεσμευόμαστε ξανά ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην τροχιά της αριστερής-ριζοσπαστικής πολιτικής, όπως άλλωστε επιθυμεί και η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του.
http://www.dea.org.gr
Στις εκλογές της 6ης Μάη επιβεβαιώθηκε ο κεντρικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, το σύνθημα: Ανατροπή στην Ελλάδα – Μήνυμα στην Ευρώπη.
Το αποτέλεσμα είναι, καταρχήν, ανατροπή.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα-πυλώνες του Μνημονίου 2 και της κυβέρνησης Παπαδήμου, μαυρίστηκαν από τον κόσμο. Μαζί τους καταποντίστηκε, μένοντας εκτός βουλής, και ο ακροδεξιός εταίρος της τρικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης, το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη.
Η ΝΔ –που κατά τον Αντ. Σαμαρά έβαζε ως στόχο την αυτοδυναμία– έχασε 1,1 εκατ. ψήφους, ή 15% του εκλογικού σώματος από την επίδοσή της το 2009, που ήταν ιστορικό χαμηλό όριο και είχε χαρακτηριστεί ως «Βατερλό» του Κ. Καραμανλή.
Το ΠΑΣΟΚ –που κατά τον Ευ. Βενιζέλο ήλπιζε και για την πρώτη θέση– έχασε 2,2 εκατ. Ψήφους, πέφτοντας στο 13,18% από το 43,92% και καταλήγοντας στην τρίτη θέση, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βασικό «εργαλείο», με το οποίο εκφράστηκε αυτή η μαζική στροφή του κόσμου προς τα αριστερά, ήταν το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Που εκτινάχθηκε από το 4,6% και τις 315.000 ψήφους του 2009 στο 16,8% και το 1,1 εκατ. ψήφους το 2012. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιβραβεύτηκε για τη ριζοσπαστική-αριστερή πολιτική του (καθαρό Όχι στο μνημόνιο και στη δανειακή σύμβαση, στοχοποίηση των τραπεζών, απαίτηση φορολόγησης των πλουσίων κ.λπ). Επιβραβεύτηκε για την ενωτική πολιτική του, στρέφοντας τα πυρά κατά των πραγματικών αντιπάλων και αποφεύγοντας τις «εμφύλιες» συγκρούσεις με ...
την άλλη Αριστερά. Επιβραβεύτηκε –κυρίως– γιατί σήκωσε το γάντι απέναντι στην πρόκληση των Σαμαρά και Βενιζέλου, μίλησε για την ανάγκη κυβερνητικής ανατροπής εδώ και τώρα και πρότεινε σταθερά τη λύση της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Το ΚΚΕ έμεινε ουσιαστικά στάσιμο. Από τις 517.249 ψήφους του 2009, έφτασε στις 536.072 ψήφους το 2012. Η «αύξηση» αυτή είναι αμελητέα, μέσα σε μια περίοδο μεγάλων αγώνων και μαζικής στροφής προς τα αριστερά. Η κάλπη της 6ης Μάη είχε «μήνυμα» και προς την ηγεσία του ΚΚΕ: Που προτίμησε να συγκεντρώσει τα πυρά της κατά του ΣΥΡΙΖΑ και –κυρίως– προτίμησε να προπαγανδίζει μέσα στον κόσμο ότι κάθε προσπάθεια να αλλάξει σήμερα –και όχι στο μέλλον της «λαϊκής εξουσίας»– τη ζωή του ήταν μια επικίνδυνη αυταπάτη…
Περιορισμένη είναι, επίσης, η επίδοση των φίλων μας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Από τις 24.687 ψήφους (0,36%) του 2009 έφτασαν στις 75.439 (1,19%) το 2012. Μέσα στις συνθήκες των διαρκών αγώνων και της ριζοσπαστικοποίησης, η άκρα Αριστερά απέτυχε να πραγματοποιήσει «άλμα» επιρροής και πολιτικού ρόλου. Απέτυχε να κάνει αυτό που έκαναν οι νεοναζί «ριζοσπάστες» στο χώρο της Δεξιάς.
Το μελανό στοιχείο των εκλογών είναι το άλμα των χιτλερικών της Χρυσής Αυγής, που συγκέντρωσαν 440.000 ψήφους (6,97%). Η συμμορία αυτή –που παρουσιάζεται ως «αντιμνημονιακή», ενώ ήταν είναι και θα είναι ένα πιστότατο μαντρόσκυλο του καθεστώτος– αποκτά δυνατότητες (και πόρους) πολιτικού κόμματος και γίνεται σοβαρότερη απειλή για τους μετανάστες, για την Αριστερά, για το εργατικό κίνημα. Η αντιμετώπισή τους γίνεται ένα από τα βασικά καθήκοντα του κινήματος και της Αριστεράς και θα πρέπει να είναι μια προσπάθεια συνειδητή, οργανωμένη και επίμονη (βλ. σελ. 16).
Συνολικά τα αποτελέσματα είναι γροθιά για το σύστημα. Προκαλούν μια πρωτοφανή παράλυση στους πολιτικούς διαχειριστές των «από πάνω»– την ώρα μάλιστα που η εντεινόμενη διεθνής οικονομική κρίση απαιτεί από αυτούς αποφασιστικότητα και ταχύτητα στις αντιμεταρρυθμίσεις– ενώ αυξάνουν τις δυνατότητες αντίστασης των «από κάτω», ανοίγοντας μάλιστα τις δυνατότητες συνολικότερων ανατροπών, αφού το σύνθημα για κυβέρνηση της Αριστεράς απέκτησε την υποστήριξη ενός καθοριστικού τμήματος της κοινωνίας.
Το στοιχείο αυτό δεν μπορεί να υποβαθμιστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται ως 1ο κόμμα στους εργαζόμενους τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα, 1ο κόμμα στους ανέργους, 1ο κόμμα στις ηλικίες 18 ως 34 και 35 ως 54 ετών, 1ο κόμμα στις εργατογειτονιές της Β’ Αθήνας και της Β’ Πειραιά…
Το αποτέλεσμα αυτό είναι «μήνυμα» στην Ευρώπη. Μήνυμα όχι απομονωμένο, όπως έδειξαν οι εκλογές στη Γαλλία (βλ. σελ. 12). Οι ευρωηγεσίες αντέδρασαν αντιφατικά. Από τη μια τρομοκρατούν, ελπίζοντας να ελέγξουν τις μετεκλογικές εξελίξεις, απειλώντας με «χάος», αν δεν τηρηθούν οι «δεσμεύσεις» που ανέλαβαν με τις υπογραφές τους οι Σαμαράς-Βενιζέλος. Από την άλλη ελίσσονται, επιχειρώντας να κρατήσουν ανοιχτό έναν κάποιο «διάλογο», δηλώνοντας ότι θα συζητούσαν ίσως μια κάποια «προσαρμογή» του μνημονίου (π.χ. 3ετή αντί για 2ετή προγραμματισμό των μέτρων) και ένα νέο «μίγμα» πολιτικής που θα συνδυάζει τη λιτότητα με κάποιες υποσχέσεις «ανάπτυξης».
Στην πραγματικότητα οι Μέρκελ-Σόιμπλε είναι πανικόβλητοι, γιατί διαπιστώνουν ότι η Ελλάδα μπορεί πράγματι να γίνει ο «αδύναμος κρίκος» στην ευρωπαϊκή αλυσίδα των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας. Και σε αυτή την προοπτική θα πρέπει να παραμείνει προσηλωμένη η Αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το αποτέλεσμα της 6ης Μάη δεν προέκυψε τυχαία. Την ανατροπή έφερε το μακρύ κύμα αγώνων, με κέντρο τις μεγάλες απεργίες, τις σκληρές διαδηλώσεις, τις πλατείες… Την ανατροπή έφερε η συσσωρευμένη πολιτική εμπειρία του κόσμου, από το Δεκέμβρη του 2008 μέχρι το Σύνταγμα του 2012. Όμως ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ στην αποκρυστάλλωση και στην τελική πολιτική έκφραση αυτής της δυναμικής δεν μπορεί και δεν πρέπει να υποτιμηθεί.
Οι καθεστωτικές δυνάμεις επιχειρούν ήδη να αντιστρέψουν ή να θρυμματίσουν αυτή τη δυναμική, με την απειλή της «ακυβερνησίας» και τις προτάσεις για κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σωστά αντιστέκεται και πρέπει να αντισταθεί μέχρι τέλους. Το μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων μόνο μέσα από το δρόμο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Που θα καταργήσει τα μνημόνια και θα ακυρώσει τη δανειακή σύμβαση, ως πρώτο βήμα για την επιβολή ενός προγράμματος επείγουσας κοινωνικής ανάγκης, με «λέξεις κλειδιά» τους μισθούς, τις συντάξεις, τα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία, την οργανωμένη αλληλεγγύη προς τους ανέργους. Που για να διασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους για αυτές τις κοινωνικές «παροχές» θα κηρύξει τη στάση πληρωμών προς τους διεθνείς και ντόπιους τοκογλύφους, θα εθνικοποιήσει τις τράπεζες και θα φορολογήσει τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους…
Τα κόμματα του δικομματισμού θα βυθιστούν αναπόφευκτα σε μεγαλύτερη κρίση. Στη ΝΔ ακούγονται ήδη οι φωνές για καρατόμηση του Σαμαρά. Στο ΠΑΣΟΚ ο ίδιος ο Πάγκαλος θέτει ως ερώτημα το αν αξίζει τον κόπο να συνεχίσει να υπάρχει ένα τέτοιο κόμμα.
Αυτό το σάπιο σύστημα η Αριστερά θα μπορούσε να το τραντάξει συθέμελα. Η ηγεσία του ΚΚΕ, επιμένοντας να κάθεται διακριτικά στη γωνία, αναλαμβάνει ιστορικές ευθύνες, λειτουργώντας ως σανίδα σωτηρίας για τους Σαμαρά-Βενιζέλο. Αν αυτή η στάση συνεχιστεί, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται μια νέα εκλογική αναμέτρηση.
Σε αυτή την προοπτική θα επαναλάβουμε την έκκληση για ενιαίο μέτωπο της Αριστεράς, τόσο στους αγώνες όσο και στις πολιτικές-εκλογικές αναμετρήσεις, προς όλες τις δυνάμεις και ιδιαίτερα προς τους συντρόφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Με αυτές τις σκέψεις η ΔΕΑ συμμετείχε στη μάχη του ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα είναι περήφανη για τις επιλογές της. Χαιρετίζουμε και ευχαριστούμε όλους και όλες τους συντρόφους και συντρόφισσες που μας τίμησαν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και δεσμευόμαστε ξανά ότι θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην τροχιά της αριστερής-ριζοσπαστικής πολιτικής, όπως άλλωστε επιθυμεί και η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του.
http://www.dea.org.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου