Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/01/2012
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΠΟΥΝΑ*
Οι συζητήσεις εντός της ελληνικής αριστεράς για το ευρώ ή τη δραχμή, για την παραγωγική ανασυγκρότηση ή το εμπορικό ισοζύγιο, για τα ευρωομόλογα και τη λειτουργία της ΕΚΤ, για την αναζήτηση εναλλακτικών πηγών δανεισμού ή ακόμη και την αναζήτηση… πετρελαίου χάνουν απ’ τα μάτια τους το πρωτεύον που δεν είναι άλλο από τον συσχετισμό της δύναμης στο πεδίο της ταξικής και πολιτικής πάλης.
Η κρίση χρέους και οι συνακόλουθες πολιτικές επιλογές βύθισαν το ήδη ανυπόληπτο πολιτικό σύστημα εξουσίας σε πρωτοφανή κρίση. Το ΠΑΣΟΚ αποδομείται, η Ν.Δ. και ο ΛΑΟΣ βρίσκονται σε αδιέξοδα.
Ωστόσο η αριστερά, παρότι βρίσκεται γενικά στο στόχαστρο της κριτικής από τα μέλη και τους οπαδούς της για την πολυδιάσπαση και την αναποτελεσματικότητά της, αυξάνει ταυτόχρονα το κοινωνικό της ακροατήριο και τα δημοσκοπικά της ποσοστά. Αυτή η αντίφαση αντανακλά το γεγονός ότι το αίτημα για ενότητα της αριστεράς έχει αντικειμενικά ωριμάσει, όπως τεκμαίρεται τόσο από τον φόβο των αντιπάλων ενώπιον μιας τέτοιας πιθανότητας όσο και από την απαίτηση για μια τέτοια ενότητα, που εκφράζεται έντονα από την πλατιά κοινωνική βάση των κινημάτων και της αριστεράς. Το αίτημα αυτό έχει δυο διαστάσεις: την αποτελεσματική κοινωνική δράση και την εκλογική συνεργασία.
Η κοινωνική αντίσταση όλη αυτή τη διετία έχει φέρει το κίνημα στην Ελλάδα στην ...
Οι συζητήσεις εντός της ελληνικής αριστεράς για το ευρώ ή τη δραχμή, για την παραγωγική ανασυγκρότηση ή το εμπορικό ισοζύγιο, για τα ευρωομόλογα και τη λειτουργία της ΕΚΤ, για την αναζήτηση εναλλακτικών πηγών δανεισμού ή ακόμη και την αναζήτηση… πετρελαίου χάνουν απ’ τα μάτια τους το πρωτεύον που δεν είναι άλλο από τον συσχετισμό της δύναμης στο πεδίο της ταξικής και πολιτικής πάλης.
Η κρίση χρέους και οι συνακόλουθες πολιτικές επιλογές βύθισαν το ήδη ανυπόληπτο πολιτικό σύστημα εξουσίας σε πρωτοφανή κρίση. Το ΠΑΣΟΚ αποδομείται, η Ν.Δ. και ο ΛΑΟΣ βρίσκονται σε αδιέξοδα.
Ωστόσο η αριστερά, παρότι βρίσκεται γενικά στο στόχαστρο της κριτικής από τα μέλη και τους οπαδούς της για την πολυδιάσπαση και την αναποτελεσματικότητά της, αυξάνει ταυτόχρονα το κοινωνικό της ακροατήριο και τα δημοσκοπικά της ποσοστά. Αυτή η αντίφαση αντανακλά το γεγονός ότι το αίτημα για ενότητα της αριστεράς έχει αντικειμενικά ωριμάσει, όπως τεκμαίρεται τόσο από τον φόβο των αντιπάλων ενώπιον μιας τέτοιας πιθανότητας όσο και από την απαίτηση για μια τέτοια ενότητα, που εκφράζεται έντονα από την πλατιά κοινωνική βάση των κινημάτων και της αριστεράς. Το αίτημα αυτό έχει δυο διαστάσεις: την αποτελεσματική κοινωνική δράση και την εκλογική συνεργασία.
Η κοινωνική αντίσταση όλη αυτή τη διετία έχει φέρει το κίνημα στην Ελλάδα στην ...
Περισσότερα...